Het wordt weer licht!

Vroeger stond bij ons thuis altijd de radio aan. Mijn ouders luisterden – nog steeds overigens – altijd naar de regionale zenders Radio Noord, later Omroep Drenthe. Zo maakte ik onder meer kennis met de prachtige liederen van de Groningse streektaalzanger Ede Staal (zie foto). Zijn muziek, zijn liedteksten en zijn stem treffen mij iedere keer weer in al hun wondervolle eenvoud recht in het hart. Het zijn liedjes met de warme, relativerende troost die ieder mens – soms zonder het zelf te weten – zo hard nodig heeft. Een muzikale arm om je heen. Omdat ze hoop en vertrouwen geven dat het beter wordt. Hoop en vertrouwen dat je er niet alleen voor staat. En dat is wat ik om me heen zie. Het wordt lente, de dagen worden langer. Met iedere coronaprik die wordt gezet komt het moment dichterbij dat we ons weer vrijer kunnen bewegen. Dat we elkaar weer kunnen ontmoeten en dat we ook fysiek een arm om een schouder kunnen slaan waar dat nodig is. En zo komt ook het moment steeds dichterbij dat we als Achter de Regenboog weer lotgenotencontact kunnen bieden zoals we dat gewend waren te doen. Maar tot die tijd ben ik zo verschrikkelijk trots op onze mensen die met online lotgenotensessies vanuit Achter de Regenboog laten zien dat je ook onder deze omstandigheden als kind – dat een vader, moeder, broertje of zusje verliest – niet alleen hoeft te zijn met je verdriet. We doen wat we altijd doen, maar anders.

Omdat wij vanuit Achter de Regenboog als geen ander weten dat de woorden uit dat prachtige lied van Ede Staal zo waar en troostrijk zijn, want: ” ‘t Het nog nooit, nog nooit zo donker west of t wer altied wel weer licht…” – Roel Masselink, voorzitter